Clichés in de Accountancy

Vandaag is mijn eerste werkdag bij een accountantskantoor waar ik begin als junior assistent. Een paar maanden geleden zat ik nog op het VWO en nu heb ik al mijn eigen baan met lease auto. Ik ben benieuwd wat mij vandaag allemaal te wachten staat. De afgelopen tijd heb ik veel gehoord en gelezen over accountancy, ik ben zelfs een Instagram account gaan volgen, maar ik vraag mij af of het allemaal waar is. De netste kleren die ik in de kast heb hangen, heb ik aangedaan. Mijn outfit past precies tussen alle oude mannen in grijze pakken. Van andere heb ik gehoord dat de eerste weken vooral uit de drie K’s bestaan. Geen idee wat dit betekent, maar ik ga ervan uit dat het vast heel leuk is.

Op kantoor aangekomen zie ik alle mooie lease auto’s van de partners en managers, volgens mij zijn echt alle accountants rijk. Dat is trouwens niet de reden dat ik voor accountancy heb gekozen, dat doe ik natuurlijk omdat ik goed met cijfers ben. Iedereen zei vroeger altijd tegen mij dat accountancy wel wat voor mij was, alleen maar omdat ik dus goed was met cijfers. Mijn afdeling zit hoog in het gebouw, dus ik heb besloten om elke dag de lift te pakken. Dat wordt nog maar een sport erbij verzinnen, anders haal ik niet eens 1.000 stappen op een dag. Ik ga gelijk door naar de IT afdeling om mijn laptop op de halen. Bij de laptop zit een tas met allemaal accessoires die handig zijn bij het werken. Ik voel nu al hoe zwaar die tas is, ik denk dat ik de fysio behandelingen in mijn zorgverzekering maar omhoog moet gooien volgend jaar. Bij mijn bureau aangekomen valt het me op dat er maar heel weinig vrouwen zijn, wat hier de reden voor is weet ik niet. Waarschijnlijk is accountancy meer een baan voor mannen. Aangezien ik nog maar weinig weet, vraag ik aan diegene naast me of hij wat voor mij te doen heeft. Als eerste krijg ik een stapel papier van hem, of ik al die papieren even wil kopiëren en als ik daar toch mee bezig ben, kan ik ook wel gelijk koffie halen. Terug op mijn plek is de volgende opdracht van hem ‘mijn kop houden’, hij kan zich niet concentreren als ik de hele tijd vragen stel. Gelukkig krijg ik al snel van iemand anders een opdracht, ik kan de documenten van vorig jaar kopiëren naar het nieuwe jaar en overal de datum aanpassen, dit moet mij wel lukken!

Een half jaar verder ben ik er wel achter dat niet alle clichés waar zijn, alleen busy season moet nog komen, dus ik ben benieuwd wat mij hier te wachten staat. Het is 1 januari en ik kom om 9 uur in de ochtend binnen, meerdere collega’s zeggen ‘Goedemiddag’ tegen mij. Mijn werk vandaag is alle jaarrekeningen opvragen bij klanten. Gelukkig kan ik alle klanten hetzelfde bericht sturen, in de afgelopen paar maanden heb ik namelijk goed geleerd hoe je CTRL C en CTRL V gebruikt. De komende tijd kan ik ook weer lekker veel naar klanten. Ik zelf vind dit hartstikke leuk, maar volgens mij vindt de klant het wat minder. Soms lijkt het wel alsof ze niet blij zijn als wij langs komen en het valt me op dat sommige medewerkers ook altijd op vakantie zijn als wij de controle komen doen. Ik snap niet zo goed waarom de klanten niet blij zijn als we komen, we verrichten toch goed werk. We doen ons werk voor het maatschappelijke belang, dus volgens mij doen wij wel iets goeds.

De eerste paar weken van het jaar maak ik echt lange dagen. Wat ik voornamelijk doe is vinken zetten. De controlewerkzaamheden die ik uitvoer zijn vooral de nog wat makkelijkere aansluitingen en testen die verricht moeten worden. Ik kijk vooral of de facturen overeenkomen met de financiële administratie, als dit klopt, zet ik een vink. Voor mijn gevoel kan ik soms wel beter op kantoor slapen, dan houd ik meer tijd over om te werken. Zelfs als ik nu in bed lig denk ik nog aan de RJ, COS en de vinken. Ik denk dat ik wel bijna 100 uur per week aan het werk ben. Laatst ging ik om 23 uur weg van kantoor en wilde het alarm erop zetten. Net op het moment dat ik de deur dicht wilde doen, hoorde ik iemand roepen: “Je hoeft de deur nog niet dicht te doen, ik ben hier nog wel een paar uur”. Die persoon maakte echt lange dagen.

Ik ben blij als ik na een dag werken even naar mijn vrienden kan gaan. De eerste vraag die ze altijd stellen is of ik nog fraude heb gevonden. Als ik ze vertel dat ik dat niet als enige werk doe, geloven ze mij nooit. Volgens mij weten niet zoveel mensen wat accountants doen. Rond maart kreeg ik namelijk ook van elke vriend de vraag of ik hun belastingaangifte wilde doen. Ik heb geen idee of andere accountants dat kunnen, maar ik zelf heb er totaal geen verstand van. Hoe vaak ik ook vertel dat ik niks met belastingen doe, alle belasting vragen komen alsnog mijn kant op.

Een aantal maanden in het nieuwe jaar moeten we ineens allemaal thuis werken omdat er een of ander virus de wereld overgaat waar niemand echt iets vanaf weet. Waarschijnlijk duurt dit twee weken en mogen we daarna wel weer naar de klant, denken we allemaal. Elke laptop moet geüpdatet worden om er Zoom of Teams op te zetten. De meetings via deze apps beginnen allemaal op dezelfde manier, iemand is zijn camera vergeten aan te zetten, de andere persoon staat nog op mute en iedereen praat door elkaar heen. Soms zit er ook nog iemand tussen die een leuke achtergrond heeft. Na twee weken komen we er toch achter dat dit iets langer gaat duren. Iedereen raakt een beetje gewend aan de online meetings. Soms komt er gezellig even een kat door beeld of hoor je een kind op de achtergrond schreeuwen, dit hoort er allemaal bij.

Inmiddels zit mijn eerste jaar werk en studie erop. Ik heb veel geleerd op werk en studie. Het lijkt misschien of ik weinig vrije tijd heb, maar soms heb ik toch nog wel een uurtje per week de tijd om iets anders te doen dan werk en studie. Ik hoop niet dat ik van de stress over zeven jaar al grijs ben, maar ik denk dat dit wel goed moet komen als ik goed kan plannen. Ik heb zin in de komende paar jaar, maar besef me wel dat ik nog minimaal zeven jaar naar school moet voor ik ook het maatschappelijke belang kan dienen.

Bovenstaande tekst is met een korreltje zout te nemen, het blijven natuurlijk clichés. Vanaf het begin dat je gaat werken heb je al veel inspraak en word je gelijk gezien als een volwaardig teamlid. Je werk is dus al van belang ook al ben je nog niet afgestudeerd. De diversiteit op kantoren is groot, zowel bij het personeel als bij de soorten klanten. De werktijden worden steeds flexibeler, zeker nu ook met thuiswerken.