Lief dagboek,

Toen we in week 1 van de intelligente lockdown met de redactie het idee bedachten om elke week een kijkje te geven in de belevenissen en ervaringen van een redactielid, was een reactie van één van ons als volgt: “Oh, als de laatste aan de beurt is, dan kunnen we wellicht al iets delen over het werken op kantoor in een nieuwe samenleving of zijn we gewoon weer aan het doen wat we voor het Corona tijdperk deden!” Nu is het laatste redactielid aan de beurt, namelijk ikzelf, en moet ik bijna lachen om deze ogenschijnlijk kinderlijke uitspraak die destijds ook in mijn hoofd speelde.

Het is zo bizar als je even stil staat bij het feit dat we gewoon twee maanden geleden met z’n allen – als ik even mag generaliseren – zo anders dachten over deze hele crisis. Eind februari ging ik nog voor een klant naar Londen, binnen de skicommissie van m’n afdeling van kantoor kwamen we aanzetten met verschillende scenario’s, waaronder zelfs eventueel het verplaatsen van de skitrip naar een maand later (dus naar begin mei) en ik was ondertussen aan het mopperen dat twee concerten in maart, waar ik zo naar had uitgekeken, beiden niet door gingen. Nee, om deze gedachtes, acties en uitspraken kinderlijk te noemen is niet de goede benaming, we zijn samen vooral gewoon optimisten. Natuurlijk konden we deze crisis niet op dat moment goed inschatten, we hebben namelijk nog nooit in zo’n situatie geleefd. 

En ondanks dat op zo’n korte termijn ieders leven volledig moet worden aangepast, is het ook bizar om te zien hoe snel we allemaal kunnen veranderen. Ik kan van geluk spreken dat ik zelf nog niemand heb verloren aan dit virus, ik kan me gewoon niet inbeelden hoe het moet zijn om iemand te verliezen zonder afscheid te nemen vooraf (en achteraf). Verandering heeft daar een hele andere betekenis, maar ik bedoel meer de verandering van de manier van leven en de invulling van je dag. 

Ik denk dat we in ieder geval vanuit ons beroep kunnen zeggen dat thuiswerken prima gaat. Ja, het is jammer dat we collega’s minder zien en wellicht is het allemaal iets inefficiënter, maar het is te doen. Ons werk gaat in ieder geval gewoon allemaal door. Wat ik zelf wel lastig vind, nu nog steeds na zoveel weken, is een goede structuur te vinden, wat best veel energie vraagt elke dag. Misschien komt het doordat ik altijd eigenlijk vrij weinig thuis was: altijd onderweg voor werk, sport, studie, vergaderingen op Nyenrode, afspreken met vrienden of op pad met m’n vriend. Niet dat ik een planner ben, want veel dingen gebeurden ook spontaan, maar al die dingen gaven me wel veel structuur. Dus mijn tip: plan gewoon sportsessies in of een date met je partner thuis. Het lijkt nu juist alsof het niet nodig is want je bent toch thuis, maar juist nu is het nodig!

Ook daarom denk ik dat veel mensen weer blij zijn met de aankondigingen van versoepelingen vanaf morgen, 1 juni en 1 juli. Voor mij betekent het op korte termijn dat ik weer met m’n hardloopgroepje mag trainen en ik weer naar Bloemendaal kan voor mijn surflessen in de Noordzee! Zin in!! Dit is echt top natuurlijk, maar wees alsjeblieft ook een beetje voorzichtig. Als ik op Instagram voorbij zie komen dat zelfs sommige BN’ers roepen “oh, op 1 juni reserveer ik meteen een tafel bij mijn favoriete restaurant!”, dan is mijn eerste gedachte: “jongens, niet massaal weer terug gaan naar het oude!”. Ook ik zou graag weer lekker uit eten willen gaan, want dat is gewoon wel één van mijn hobby’s, maar ik ga toch maar eerst even nog bekijken wanneer ik zo’n 3 gangen menu thuis kan laten bezorgen om een avondje thuis uit eten ervan te kunnen maken. Dus trek er alsjeblieft niet gelijk massaal op uit, maar blijf nog steeds een beetje letten op elkaar, geniet van je leven (want je kan nog steeds genoeg thuis doen), luister naar wat jijzelf nodig hebt en als het allemaal niet zo lekker gaat, videocall een vriend of vriendin, je familie of laat het weten op je werk. 

En tot slot, wat ik vandaag op deze zondag ga doen? Dingen bestellen bij de Ikea voor mijn opa en oma die woensdag samen naar een verzorgingstehuis mogen verhuizen, wellicht mijn nieuwe verslaving aan het kaartspel Beverbende voortzetten (100% een aanrader!), stukken voor de vergadering van de Opleidingscommissie van deze week doornemen, toch ook weer wat dingen voor deze week voor werk voorbereiden, een afspraak maken bij de fietsenwinkel voor m’n eerste eigen racefiets en eten koken voor mijn ouders. En vanavond lekker met een kop thee voor de buis en Boer zoekt vrouw aan 🙂

 Fijne zondag iedereen en let een beetje op elkaar!

 Liefs, 

Andrea