De accountantsopleiding moet op de schop. Het zou te lang, te stoffig of te saai zijn wat, volgens veel mensen, resulteert in een te lage instroom. Maar ligt het probleem werkelijk bij de opleiding?

De opleiding vol stoppen met steeds meer onderwerpen, om het relevant, aantrekkelijk of zelfs hip te maken, zal enkel averechts werken en leiden tot meer druk en minder instroom. Juist nu een nieuwe generatie aan zet is. Generatie Z is op zoek naar werk dat aansluit bij hun persoonlijke drijfveren en maatschappelijk relevant is. Voldoende prikkels, een goede werk-privé balans en een mooie financiële vergoeding staan centraal voor hen. Binnen de accountancy zou je deze eisen feitelijk allemaal kunnen aftikken: er is een goed toekomstperspectief voor doorgroei binnen of buiten de accountancy en de financiële beloning is goed. Daarnaast ben je de vertrouwenspersoon van het maatschappelijk verkeer. Bestaat er een groter maatschappelijk nut? Desondanks lijkt dit op de nieuwe generatie nog niet over te komen. Hoe ik denk dat dit komt? In het afgelopen decennia hebben meerdere schandalen plaatsgevonden. Op dit moment speelt examenfraude en ten slotte is er uiteraard de hoge werkdruk, hetgeen dat de werk-privé balans beïnvloed. Niet gek dat Gen-Z geen omkijken heeft naar ons beroep.

Om te komen tot een accountantsberoep waar kwalitatief goed werk wordt geleverd, mensen het beroep niet mijden door de enorme werkdruk en een uitnodigende, behapbare accountantsopleiding aan vooraf gaat, is het van belang terug te gaan naar de basis: wat het fundament van een accountant? Naar mijn mening controleert de RA-accountant in basis de jaarrekening en bijbehorende financiële administratie van een organisatie en geeft hierbij een verklaring af omtrent de getrouwheid van deze cijfers. Laat de universiteiten focussen op de zaken die voor de RA-accountant écht belangrijk zijn: algemene economische kennis opbouwen, de drie pijlers van ons vak: auditing, externe verslaggeving en BIV, aangevuld met rechtenvakken.

De RA-titel, welke ik ooit zal mogen dragen na het behalen van mijn slotmondeling, zie ik als iets bijzonders. Wanneer je afstudeert als RA ben je namelijk gelijk tekenbevoegd. Dit betekent in theorie dat je zowel de jaarrekening van de groenteboer op de hoek, als de jaarrekening van Shell zou mogen aftekenen. Dit op zichzelf brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Wij zijn immers de vertrouwenspersoon van het maatschappelijk verkeer. Om deze reden vind ik het zelf niet meer dan normaal dat wij veel kennis op dienen te bouwen middels jarenlang studeren. De crux zit hem vooral in de gedachte dat een accountant een alleskunner moet zijn: een duurzaamheidsspecialist, een fraudespecialist, een innovator en ga zo maar door. Het is een gegeven dat wij mensen nodig hebben voor deze specialisaties, maar dit kan niet allemaal op de schouders van de afgestudeerd RA liggen. Daarnaast zal dit het beroep ook niet aantrekkelijker maken. Studenten die bewust een financiële studie kiezen, zitten er niet op te wachten IT- of duurzaamheidsspecialist te worden. De maatschappelijke relevantie, waar Gen-Z naar op zoek is, heeft het beroep al, maar moet dit ook gaan uitdragen. De kritiek op het accountantsberoep is daarnaast dat het werk (nu al) kwalitatief te wensen over laat. Door ons weer te focussen op het fundament van het accountantsberoep, zal de kwaliteit hiermee ook verbeteren.

Ik denk dat het plezier bij studenten, werknemers en nieuw aan te trekken mensen binnen de accountancy weer terugkomt wanneer wij specialisaties overlaten aan mensen die hier bewust voor kiezen door een separate opleiding te volgen. Pas als wij ons focussen op de basis van de accountant, zal het accountantsberoep relevanter dan ooit worden voor de nieuwe generatie. Dit zal hopelijk bijdragen aan nieuwe instroom binnen de accountancy, verbetering van de kwaliteit van het werk en meer werkplezier voor de mensen die reeds werkzaam zijn binnen de accountancy.

Voor het plaatsen van reacties, hou graag rekening met onze spelregels.