Zelfontwikkeling houdt voor mij in dat je een doel voor ogen hebt, een stip op jouw horizon. En om jouw doel te bereiken moet je prioriteiten stellen. Maar hoe kom je tot het vormen van zo’n doel? Wat is daarbij belangrijk? En kan dat doel op een later moment nog wijzigen?

Dit zijn vragen die mij veelvuldig bezig hebben gehouden. Op de middelbare school heb ik na lang wikken en wegen besloten dat mijn doel was om mijn diploma tot registeraccountant te behalen. Desondanks heb ik voorgaand jaar op het punt gestaan een nieuwe stip op mijn horizon te zetten. Ik was bijna klaar met de bachelorfase van mijn studie toen mijn vader de vraag stelde die ik onbewust al veel langer verwachtte. Zoals we wel eens hadden besproken toen ik nog op de middelbare school zat, vroeg hij mij of ik zijn tuinbouwbedrijf –een familiebedrijf dat mijn opa is gestart in 1950- wilde overnemen. Ik moest een belangrijke beslissing nemen, die niet alleen belangrijk zou zijn voor mijn resterende loopbaan, maar ook voor ons familiebedrijf.

Ik vroeg mijn vader om bedenktijd, maar na de eerste maand besefte ik dat ik meer informatie en gevoel nodig had om een keuze te maken. Naar aanleiding daarvan besloot ik om de zaterdagen in het bedrijf van mijn vader te gaan werken. Van teelt tot gewasbescherming en van administratieve werkzaamheden tot personeelszaken; overal heb ik meegedraaid. Op deze manier kon ik de verschillen ten opzichte van mijn baan binnen de accountancy ervaren, wat hopelijk tot een besluit zou leiden. Één keer per week voelde voor mij echter nog onvoldoende. Toen ik mijn bachelordiploma had behaald, besloot ik in goed overleg met mijn werkgever om mijn studie tijdelijk te pauzeren. Op die manier kon ik ook op de vrijdagen in het bedrijf van mijn vader werken om er nog meer gevoel bij te krijgen. Ondanks dat dit mij studievertraging en veel tijd zou kosten, besefte ik dat ik prioriteiten moest stellen om tot een goed besluit te komen.

Toen ook het opdoen van ervaring niet bleek te helpen, heb ik op advies besloten om meer over mijn keuze te praten met anderen. Naast gesprekken met vrienden en familie heb ik ook de hulp ingeschakeld van een carrièrecoach. Vanaf dat moment ben ik gaan denken vanuit mijn drijfveren. Sociale contacten en met anderen samenwerken bleken voor mij van zodanig belang, dat ik tot de conclusie ben gekomen voorlopig nog binnen de accountancy werkzaam te blijven. Juist deze elementen komen nadrukkelijk terug in het werk als accountant doordat je steeds in wisselende teams de klant bezoekt en daar samen tot een eindresultaat werkt.

Maar wat als bijvoorbeeld status en prestige mijn belangrijkste drijfveren waren geweest? Dan had ik wellicht een hele andere keuze gemaakt. Je drijfveren kunnen als gevolg van ervaringen door de tijd veranderen. En daarmee staat voor mij vast dat het voorstel van mijn vader mij meer heeft gebracht dan de keuze an sich. Dit heeft mij laten nadenken over wie ik ben, wat ik wil en wat ik belangrijk vind in het leven. Over het stellen van prioriteiten en over de vraag waarom ik elke dag op wil staan.

Wat drijft jou dat jij elke dag wilt opstaan?